Lęk paniczny
Lęk paniczny polega na powracających napadach przerażenia, silnego niepokoju lub poczucia wyobcowania, któremu towarzyszą nagłe objawy fizjologiczne (np. brak tchu, zawroty głowy, kołatanie serca, drżenie, dreszcze, ból w klatce piersiowej, pocenie się). Podczas napadu paniki człowiekowi wydaje się, że ma zawał i umiera albo wariuje i traci panowanie nad sobą. Atak paniki zaczyna się nagle i zwykle osiąga apogeum po 10 minutach, a następnie stopniowo ustępuje. Może przybierać jedną z dwóch form: nieoczekiwaną (samoistny, bez zapowiedzi) lub oczekiwaną (rzadziej występujący, wywołany konkretną sytuacją lub przez określony obiekt). Lęk paniczny często łączy się z agorafobią. Po kilku napadach osoba cierpiąca na lęk paniczny nieustannie obawia się kolejnych napadów oraz ich skutków (szaleństwa lub śmierci). Okazjonalne napady paniki są dość częste. Jednak gdy mają miejsce często i jeśli występuje silny strach przed utratą kontroli należałoby się poddać leczeniu.